اجبار به تهاتر در صنایع فولادی

به گزارش پایگاه خبری آهن‌نیوز، فولاد به دلیل کاربردهای فراوان خود پس از نفت ‌و گاز به عنوان دومین صنعت بزرگ جهان شناخته شده که گردش مالی آن حدود ۹۰۰ ‌میلیارد دلار در سال اعلام شده است. شرکت‌های فولادی نیز چه در صنایع بالادست و چه در صنایع پایین‌دست به گردش مالی بالایی نیاز دارند تا بتوانند با تمام ظرفیت خود در این چرخه باقی بمانند. مشکل کمبود نقدینگی یکی از مسائلی است که همواره شرکت‌های فولادی با آن دست به گریبان هستند.

روش‌های مختلفی را می‌توان برای تامین مالی و سرمایه در گردش واحدهای فولادی پیشنهاد کرد.

محمدحسین بصیری، یکی از فعالان صنعت فولاد، درباره ضرورت تامین نقدینگی واحدهای فولادی عنوان کرد: واحدهای تولید شمش و نورد برای تامین نقدینگی خود همواره با مشکلاتی روبه‌رو هستند. این واحدها بسته به ظرفیت تولید خود بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ ‌میلیارد تومان به سرمایه در گردش نیاز دارند تا بتوانند مواد اولیه مورد نیاز خود را خریداری کنند تا پس از تولید، درآمد لازم را برای ادامه چرخش تولید کسب کنند.

بصیری در پاسخ به این پرسش که تامین مالی واحدهای فولادسازی معمولاً به چه صورت انجام می‌گیرد، عنوان کرد: تامین مالی واحدهای فولادسازی یک فرآیند پیچیده به ‌شمار می‌رود. اوراق سلف، اوراق صکوک، اوراق اجاره و تسهیلات بانکی و… از مهم‌ترین روش‌های تامین مالی محسوب می‌شوند که در این میان تسهیلاتی که بانک‌ها ارائه می‌دهند با نرخ بهره‌های بالا همراه هستند، از همین رو بهره‌های بالای ۲۵ ‌درصد جذابیت چندانی برای واحدهای فولادسازی ندارند، چرا که حاشیه سود این واحدها به ۲۵ ‌درصد نمی‌رسد که دریافت آن به‌ صرفه نخواهد بود.

وی با اشاره به این موضوع که دولت از تولیدکنندگان با قاطعیت مالیات دریافت می‌کند، گفت: دولت‌ها باید نگاه توسعه‌ای به کشور داشته باشند و در این جهت لازم است که زیر بال و پر تولیدکنندگان را بگیرند و زمانی که تولیدکنندگان در بازار بزرگ و قدرتمند شدند، از آنها مالیات دریافت کند.

این فعال صنعت فولاد در ادامه خاطرنشان کرد: کار تولیدکننده مانند کاشتن یک نهال است که این نهال نیاز به توجه دارد که پس از بزرگ شدن می‌تواند هم خودش نفع ببرد و هم دولت از طریق دریافت مالیات از این واحدها منتفع شود. بنابراین ضروری است که دولت‌ها با در نظر داشتن تمهیدات و مکانیزم‌های پشتیبانی موثر در مورد اخذ مالیات، ضمن حمایت از تولیدکنندگان موجبات توسعه پایدار را فراهم کنند.

بصیری با اشاره به این موضوع که واحدهای تولیدی به دلیل نداشتن نقدینگی کافی ناگزیر به انجام کار به ‌صورت تهاتر محصول با مواد خام مصرفی هستند، خاطرنشان کرد: برای نمونه واحدها از طریق تهاتر آهن اسفنجی با میلگرد اقدام می‌کنند که به نوعی این روش، روش کارمزدی محسوب می‌شود، از این رو چنین روش‌هایی سود چندانی به همراه نخواهد داشت، اما برخی واحدها برای بقای خود، ناگزیر به انجام چنین تهاتری هستند.

پایان پیام/ ف